Bruisend Amsterdam, sprankelend Maastricht

Voor mijn werk schipper ik voortdurend tussen Amsterdam en Maastricht. Wat een prachtige twee steden, met veel overeenkomsten, maar nog meer verschillen! Gemeen hebben ze natuurlijk hun rijke geschiedenis. Beide steden staan ook bekend om hun gastvrijheid; het is niet voor niets dat we juist in deze steden hotels hebben.

Amsterdam en Maastricht ademen verder een heel eigen sfeer. Amsterdam is een intens bruisende stad. Maastricht bruist ook, maar veel lichter. Noem het sprankelen. Amsterdam rent, Maastricht hobbelt. Amsterdam heeft hetzelfde mondaine karakter als Londen en Parijs, Maastricht lijkt veel meer op een stad in de Provence of Toscane.

Kortom, een wereld van verschil tussen twee steden die hemelsbreed nog geen 180 km uit elkaar liggen. Thuiskomen in Maastricht voelt telkens weer als een warm bad. Wat is er mooier dan tegen een avond rode hemel slenteren over het Vrijthof, terwijl het geroezemoes van de terrassen, waar mensen genieten hun rosé of witbier, je tegemoetkomt?

Zelf laat ik de terrasjes meestal links liggen en loop ik via het Stokstraatkwartier en Jekerkwartier naar Café Sjiek, om op het lommerrijke terras te genieten van een drankje, om daarna via het Stadspark en de Hoeg Brögk over te steken naar de oostoever van de Maas, waar Café Zuid misschien wel het mooiste terras van Maastricht heeft. Ook hier plof ik regelmatig neer om, kijkend naar Maastrichts skyline, mijn dag te beschouwen en accu op te laden.

De Toscaanse sfeer die zo kenmerkend is voor Maastricht, proef je letterlijk bij Gelateria Luna Rossa. 's Weekends kom ik hier regelmatig met mijn gezin een ijsje halen. De ijssalon bevindt zich overigens tegenover Italiaans restaurant Senza Nome, waar meesterkok en tevens meesterijsbereider Huub Birro, opgeleid in de beste Italiaanse restaurants, de fraaiste gerechten uit de keuken tevoorschijn tovert.

Wyck is zo verrassend veelzijdig. Bourgondisch en een tikje kosmopolitisch, wat niet in de laatste plaats op het conto van Céramique komt. Je kunt je eenvoudig laten verleiden door de gemoedelijke sfeer die er heerst, ook op drukkere dagen. Als ik de drukte even helemaal achter me wil laten, zeg ik met mijn gezin koers richting Kanne, vlak over de Belgische grens, om daar te genieten van de fraaie natuur en het spectaculaire landschap.


Eenmaal volledig tot rust gekomen, kan ik de dynamiek van Amsterdam weer volledig omarmen!

Rino Soeters
Algemeen directeur